تگ کنونیکال چیست؟ و به چه معناست؟ چگونه از تگ کنونیکال استفاده کنیم؟ در این مطلب از سئو روز آموزش استفاده از rel=”canonical رو به طور مفصل توضیح خواهم داد.
تگ کنونیکال (rel=”canonical”) قطعه ای از کد HTML است که نسخه اصلی رو برای صفحات تکراری، یا تقریباً تکراری و مشابه تعریف می کنه.
به عبارت دیگه، اگه محتوای مشابهی در URL های مختلف موجود باشه، می تونین آن رو با استفاده از تگ های کنونیکال مشخص کنین کدام نسخه اصلی است و بنابراین باید ایندکس بشه.
تگ کنونیکال چه شکلی است؟
تگ های کنونیکال از ترکیب ساده و سازگاری استفاده می کند و در بخش <head> یک صفحه وب قرار می گیرن:
</”/link rel = “canonical” href = “https://example.com/sample-page>
در اینجا معنی هر قسمت از آن کد آورده شده است:
- link rel =”canonical”: پیوند موجود در این تگ نسخه اصلی (کنونیکال) این صفحه است.
- /href =https://example.com/sample-page: نسخه کنونیکال رو می توان در این URL یافت.
چرا تگ های کنونیکال برای سئو مهم هستند؟
Google محتوای تکراری رو دوست نداره. انتخاب این محتوا برای آن دشوارتر است:
- کدام نسخه از صفحه باید ایندکس بشه؟ (گوگل فقط یک صفحه رو ایندکس می کنه)
- کدام نسخه از صفحه برای جستجوی مرتبط رتبه بندی میشه؟
- آیا گوگل باید”Link equity” یا لینک ارزشمند رو در یک صفحه ادغام کنه یا آن رو بین نسخه های مختلف تقسیم کنه؟
محتوای تکراری بیش از حد می تونه روی “بودجه خزیدن” شما هم تأثیر بذاره. حل مشکل محتوای تکراری در سایت رو در سئوروز آکادمی حتما مطالعه کنید.
این بدان معناست که گوگل ممکنه به جای کشف سایر مطالب مهم در سایت شما، در خزیدن چندین نسخه از همان صفحه وقت تلف کنه.
تگ های کنونیکال همه این مسائل رو حل می کنن.
آن ها به شما این امکان رو میدن که به Google بگین کدام نسخه از صفحه رو باید فهرست بندی و رتبه بندی و کجا لینک ارزشمند رو تلفیق کنه.
اگه در تعیین URL کنونیکال ناموفق هستین، Google امور رو به دست خودش می گیره.
اعتماد به Google ایده خوبی نیست. زیرا ممکنه نسخه ای از صفحه شما رو انتخاب کنه که شما واقعاً نمی خواهید.
نکته مهم:
Google اظهار داره که معمولاً به URL کنونیکالی که تنظیم کردین، احترام میذاره، اما نه همیشه.
دلیل آن اینه که تگ های canonical به عنوان یک راهنما نیستن.
تا زمانی که به آن ها احترام گذاشته بشه، باید سیگنال هایی مانند لینک ها در URL کنونیکال ادغام بشن.
همچنین استفاده از بهترین شیوه های تگ canonical به شما کمک می کنه خطر مشاهده گوگل از صفحه نامطلوب کم بشه.
اما اگه محتوای تکراری نداشتین چه؟
با توجه به اینکه احتمالاً چندین بار یک پست و صفحه مشابه منتشر نکردین، تصور اینکه وب سایت شما هیچ محتوای تکراری نداره، آسان است.
اما موتورهای جستجو، URL ها رو میخزن نه صفحات وب رو.
این بدان معنیه که آن ها example.com/product و example.com/product؟color=red رو به عنوان صفحات منحصر به فرد می دونن، حتی اگه همان صفحه وب با محتوای مشابه باشن.
اینها URL های پارامتر شده نامیده میشن و دلیل اصلی ایجاد محتوای تکراری است، به ویژه در سایت های فروشگاهی با ناوبری وجهی/فیلتر شده.
به عنوان مثال، Brown Bag Clothing پیراهن می فروشه.
این URL برای صفحه دسته اصلی آن ها است:
https://www.example.com/en-gb/clothing/shirts.html
اگه فقط برای پیراهن های XL فیلتر بذارین، یک پارامتر به URL اضافه میشه:
https://www.example.comen-gb/clothing/shirts.htm? Size=XL
اگه پس از آن فقط برای پیراهن های آبی فیلتر بذارین، پارامتر دیگه ای اضافه میشه:
https://www.example.com/en-gb/clothing/shirts.html?Size=XL&color=Blue
اینها همه از نظر Google صفحات جداگانه ای هستن، حتی اگه محتوا فقط به میزان کمی متفاوت باشه.
اما فقط سایت های فروشگاهی نیستن که قربانی محتوای تکراری میشن.
در اینجا برخی دیگه از دلایل متداول محتوای تکراری وجود داره که برای انواع وب سایت ها اعمال میشه:
- داشتن URL های پارامتر شده برای پارامترهای جستجو. به عنوان مثال، com?q=search-term
- داشتن URL های پارامتر شده برای شناسه های جلسه. به عنوان مثال، https://example.com?sessionid=3
- داشتن نسخه های قابل چاپ جداگانه از صفحات. به عنوان مثال، com/page و example.com/print/page
- داشتن URL های منحصر به فرد برای پست های تحت دسته های مختلف. به عنوان مثال، com/services/SEO/ و example.com/specials/SEO/)
- داشتن صفحات برای انواع مختلف دستگاه. به عنوان مثال، com و m.example.com
- داشتن نسخه های AMP و غیر AMP یک صفحه. به عنوان مثال ، com/page و amp.example / page
- ارائه محتوای یکسان در انواع غیر www و www . به عنوان مثال، http://example.com و http://www.example.com
- ارائه محتوای یکسان در انواع غیر https و https به عنوان مثال، http://www.example.com و https://www.example.com)
- ارائه همان محتوا با و بدون خط مضراب. به عنوان مثال، https://example.com/page/ و http://www.example.com/page
- ارائه همان مطالب در نسخه های پیش فرض صفحه مانند صفحات فهرست. مانندhttps://www.example.com/ ، https://www.example.com/index.htm ، https: //www.example .com / index.html ، https://www.example.com/index.php : https://www.example.com/default.htm ، و غیره
- ارائه همان محتوا با حروف بزرگ و کوچک. به عنوان مثال، /https://example.com/page و /http://www.example.com/Page
در این شرایط، استفاده مناسب از تگ های کنونیکال بسیار مهمه.
علاوه بر این، موارد محتوای تکراری بین دامنه نیز یک موضوع است.
اگه سندیکای محتوا ایجاد کنین، بهترین کار اینه که از یک تگ کنونیکال مرجع در مقاله خود استفاده کنین تا محتوای صنفی شما رو به عنوان نسخه کنونیکال با تگ متد متقابل دامنه مشخص کنه.
این کار همیشه مانع از نمایش محتوای سندیکایی در نتایج جستجو نمیشه، اما به شما کمک می کنه ریسک خزیده شدن آن نسبت به محتوای اصلی کمتر بشه.
اگه افراد عمداً انتخاب کنن که مطالب آن ها همزمان باشه، شناسایی منبع دشواره.
به همین دلیل من استفاده از کنونیکال یا مسدود کردن رو توصیه می کنم.
اصول اجرای تگ کنونیکال
اجرای کنونیکال آسان است.
من چهار روش مختلف رو برای انجام آن در یک لحظه مطرح خواهم کرد.
البته مهم نیست که از کدام روش استفاده کنین.
پنج قانون طلایی وجود داره که باید آن ها رو همیشه بخاطر بسپارین:
قانون شماره ۱: از URL های مطلق استفاده کنین
جان مولر یکی از مهندسین گوگل اظهار داشت که بهترین روش اینه که از مسیرهای نسبی با عنصر لینک rel = “canonical” استفاده نکنین.
میشه از آن استفاده کرد، اما من توصیه می کنم از URL های مطلق استفاده کنین تا مطمئن بشین که درست تفسیر شدن. 🍌 John Mueller 🍌 ۲۴ اکتبر ۲۰۱۸
بنابراین باید از ساختار زیر استفاده کنین:
<link rel = “canonical” href = “https://example.com/sample-page/” />
که در مقابل این ساختار است:
<link rel = “canonical” href = “/ sample-page /” />
قانون شماره ۲: از URL های با حروف کوچک استفاده کنین
از آنجا که ممکنه گوگل URL های دارای حروف بزرگ و کوچک رو به عنوان دو URL مختلف در نظر بگیره، باید ابتدا URL های دارای حروف کوچک رو به سرور خود وارد کرده و سپس از URL های با حروف کوچک برای تگ های کنونیکال خود استفاده کنین.
قانون شماره ۳: از نسخه دامنه صحیح استفاده کنین HTTPS در مقابل HTTP
اگه SSL رو تغییر دادین، اطمینان حاصل کنین که URL های غیر SSL (به عنوان مثال HTTP ) رو در تگ های کنونیکال خود اعلام نکرده باشین.
انجام این کار از لحاظ نظری می تونه منجر به سردرگمی و نتایج غیر منتظره بشه.
اگه در یک دامنه امن هستین، اطمینان حاصل کنین که از نسخه URL زیر استفاده می کنین:
<link rel = “canonical” href = “https://example.com/sample-page/” />
که مخالف نسخه زیر است:
<link rel = “canonical” href = “http://example.com/sample-page/” />
نکته: اگه از HTTPS استفاده نمی کنین ، برعکس است.
قانون شماره ۴: از تگ های کنونیکال خود ارجاع استفاده کنین
جان مولر از گوگل میگه اگرچه اجباری نیست، اما تگ های کنونیکال خود ارجاع توصیه میشن.
در صورت عدم اطمینان از عملکرد کنونیکال خود ارجاع، در اصل یک تگ کنونیکال در صفحه ای است که خود رو نشان میده.
به عنوان مثال، اگه URL https://example.com/sample-page باشه، یک متد متداول ارجاع شده در آن صفحه به صورت زیر است:
<link rel = “canonical” href = “https://example.com/sample-page” />
بیشتر CMS های مدرن محبوب به صورت خودکار URL های خود-ارجاع اضافه می کنن، اما اگه از CMS سفارشی استفاده کنین، باید هاردکد توسعه دهنده خود رو داشته باشین.
قانون شماره ۵: در هر صفحه از یک تگ کنونیکال استفاده کنین
اگه صفحه دارای چندین تگ کنونیکال باشه، Google همه رو نادیده می گیره.
در موارد rel = canonical متعدد، گوگل احتمالاً همه Rel = canonical ها رو نادیده می گیره. توضیح کامل تری از این قانون در ادامه مقاله آمده است.
نحوه اجرای کنونیکال
پنج روش شناخته شده برای تعیین URL های کنونیکال وجود داره. اینها همان هایی هستن که به عنوان سیگنال های کنونیکال شناخته میشن:
- برچسب HTML (rel = canonical)
- هدر HTTP
- نقشه سایت
- تغییر مسیر ۳۰۱ *
- لینک های داخلی
برای اطلاع از مزیت ها و معایب هر روش، به اسناد رسمی Google مراجعه کنین.
تنظیم کنونیکال با استفاده از برچسب های HTML rel = “canonical”
استفاده از تگ rel = canonical ساده ترین و بارزترین روش برای تعیین URL کنونیکال است.
به سادگی کد زیر رو به قسمت <head> هر صفحه تکراری اضافه کنین:
<link rel = “canonical” href = “https://example.com/canonical-page/” />
مثال:
فرض کنیم شما یک وب سایت فروشگاهی دارین که تی شرت می فروشه.
می خواهید https://yourstore.com/tshirts/black-tshirts/ URL کنونیکال باشه، حتی اگه محتوای آن صفحه از طریق URL های دیگه قابل دسترسی باشه (به عنوان مثال /https://yourstore.com/offers/black-tshirts)
به سادگی تگ کنونیکال زیر رو به هر صفحه تکراری اضافه کنین:
<link rel = “canonical” href = “https://yourstore.com/tshirts/black-tshirts/” />
توجه داشته باشین که اگه از CMS استفاده می کنین، نیازی نیست کد صفحه خود رو پیچیده کنین. راه ساده تری وجود داره.
تنظیم تگ های کنونیکال در وردپرس:
Yoast SEO رو نصب کرده و تگ های کنونیکال با مراجعه خودکار به طور خودکار اضافه میشن.
برای تنظیم قوانین کنونیکال سفارشی، از بخش “Advanced”در هر پست یا صفحه استفاده کنین.
تنظیم تگ های کنونیکال در Shopify:
Shopify به طور پیش فرض URL های کنونیکال خود ارجاع رو برای محصولات و پست های وبلاگ اضافه می کنه.
برای تنظیم URL های کنونیکال، باید مستقیماً فایل های الگو (liquid) رو ویرایش کنین.
تنظیم تگ های کنونیکال در Squarespace:
Squarespace به طور پیش فرض URL های خود ارجاع رو اضافه می کنه.
اما ، مانند مورد Shopify، اگه می خواهید یک URL کنونیکال قانونی اضافه کنین، باید کد رو مستقیماً ویرایش کنین.
تنظیم کنونیکال در هدرهای HTTP
برای اسنادی مانند PDF، راهی برای قرار دادن تگ های کنونیکال در سرصفحه وجود نداره، زیرا بخش <head> صفحه وجود نداره.
در چنین مواردی، برای تنظیم موارد کنونیکال باید از سرصفحه های HTTP استفاده کنین.
همچنین می تونین از یک متد canonical در هدرهای HTTP در صفحات وب استاندارد استفاده کنین.
مثال:
تصور کنین که ما یک نسخه PDF از پست وبلاگ ایجاد می کنم و آن رو در زیر پوشه وبلاگ خود میزبانی می کنیم.
در اینجا سرفصل HTTP ما برای آن فایل به صورت زیر است:
HTTP/1.1 200 OK
Content- Type: application/pdf
Link: http://yourstore.com/blog/canonical-tags/; rel=”canonical”
تنظیم کنونیکال در نقشه سایت
Google اظهار داشت که صفحات غیر کنونیکال نباید در نقشه سایت گنجانده بشن.
فقط URL های کنونیکال باید لیست بشن. به این دلیل که Google صفحات ذکر شده در یک نقشه سایت رو به عنوان موارد کنونیکال پیشنهادی مشاهده می کنه.
با این حال، آن ها همیشه URL ها رو در نقشه سایت به عنوان کنونیکال انتخاب نمی کنن.
تضمینی وجود نداره که URL های نقشه سایت کنونیکال در نظر گرفته بشن، اما این یک روش ساده برای تعریف کنونیکال برای یک سایت بزرگ است و نقشه های سایت یک روش مفید هستن که Google به شما بگه کدام صفحات رو مهم ترین صفحات سایت شما می دونه.
تنظیم قوانین کنونیکال با تغییر مسیر ۳۰۱
وقتی می خواهید ترافیک رو از یک URL تکراری و به نسخه کنونیکال منتقل کنین، از ریدایرکت ۳۰۱ استفاده کنین.
مثال:
فرض کنید صفحه شما از طریق این URL ها قابل دسترسی است:
- example.com
- example.com/index.php
- example.com/home/
یک URL رو به عنوان کنونیکال انتخاب کرده و URL های دیگه رو به آنجا هدایت کنین.
برای نسخه های امن HTTPS / HTTP و www یا غیر www سایت خود نیز باید همین کار رو انجام بدین.
یک نسخه کنونیکال رو انتخاب کرده و بقیه رو به آن نسخه هدایت کنین.
لینک های داخلی
چگونگی لینک دادن شما از یک صفحه به صفحه دیگه در سراسر سایت، سیگنال کنونیکال سازی است.
هرچه با تمام این سیگنال ها سازگارتر باشین، موتورهای جستجو راحت تر می تونن URL کنونیکال مورد نظر شما رو تعیین کنن.
Google همچنین HTTPS رو نسبت به URL های HTTP و URL های زیبا ترجیح میده.
چگونه می توان تگ های کنونیکال رو برای سئو بررسی کرد؟
هنگام بررسی تگ های کنونیکال، مواردی وجود داره که ارزش بررسی عملکرد بهینه سئو رو دارن.
- آیا صفحه دارای تگ کنونیکال است؟
- آیا کنونیکال به صفحه مناسب اشاره می کنه؟
- آیا صفحات قابل خزش و ایندکس هستن؟
یک اشتباه معمول اینه که کنونیکال رو به سمت URL ای بفرستین که یا توسط robots.txt مسدود شده باشه یا روی noindex تنظیم بشه.
این کار می تونه سیگنال های مخلوط و گیج کننده ای رو به موتورهای جستجو ارسال کنه.
چند روش معمول برای بررسی تگ های کنونیکال در زیر آمده است.
منبع بازدید:
در بیشتر مرورگرها، می تونین برای مشاهده منبع کلیک راست کرده، یا آن رو به سادگی در نوار آدرس تایپ کنین، مانند این:
view-source: https: //moz.com/learn/seo/cano …
کد منبع، در <head> تگ canonical رو جستجو کنین. در صورت وجود، باید به این شکل باشه:
از MozBar استفاده کنین
MozBar یک نوار ابزار SEO رایگان است که به راحتی تگ کنونیکال رو در هر صفحه مشخص به شما نشان میده.
پس از نصب، به سادگی تب Analysis Page رو فشار داده و سپس بر روی General Attributes کلیک کرده تا اطلاعات کنونیکال رو مشاهده کنین.
حسابرسی به صورت عمده با راه حل های نرم افزاری
بیشتر نرم افزارهای بررسی سایت سئو به شما امکان میدن تا تگ های کنونیکال رو به صورت عمده بررسی کنین.
Moz Pro عدم وجود تگ های کنونیکال رو بررسی می کنه و می تونه این کار رو برای ۱۰۰ هزار صفحه همزمان انجام بده.
اشتباهات رایج در کنونیکال سازی
کنونیکال سازی موضوعی تا حدودی پیچیده است. به همین ترتیب، سؤتفاهمات زیادی در مورد نحوه کنونیکال سازی قانونی وجود داره.
در اینجا برخی از اشتباهات رایج افراد هنگام تلاش برای کنونیکال سازی قانونی رو مطرح کردم:
اشتباه شماره ۱: مسدود کردن URL کنونیکال شده از طریق robots.txt
مسدود کردن یک URL در robots.txt از خزیدن (کرال کردن) Google جلوگیری می کنه، به این معنی که آن ها قادر به دیدن تگ های کنونیکال در آن صفحه نیستن.
این کار به نوبه خود مانع از انتقال هرگونه “لینک ارزشمند” یا “link equity” از غیر کنونیکال به کنونیکال میشه.
اشتباه شماره ۲: تنظیم URL کنونیکال بر روی noindex””
هرگز noindex و rel = canonical رو مخلوط نکنین. آن ها دستورالعمل های متناقضی هستن.
همانطور که جان مولر بیان می کنه، Google معمولاً تگ کنونیکال رو بر روی تگ noindex اولویت میده.
اما هنوز هم عمل بدی است. اگه می خواهید URL رو noindex و کنونیکال کنین، از یک تغییر مسیر ۳۰۱ استفاده کنین.
در غیر این صورت از rel = canonical استفاده کنین.
اشتباه شماره ۳: تنظیم کد وضعیت ۴XX HTTP برای URL کنونیکال
تنظیم کد وضعیت ۴XX HTTP برای یک URL کنونیکال دارای همان تأثیری است که از تگ noindex استفاده میشه: Google قادر به دیدن تگ کنونیکال نخواهد بود و “link equity” رو به نسخه کنونیکال انتقال میده.
برای رفع این اشتباه باید صفحات آسیب دیده رو مرور کرده و لینک های کنونیکال مرده ۴XX رو با لینک هایی به صفحات فعال (۲۰۰) که می خواهید ایندکس بشن، جایگزین کنین.
اشتباه شماره ۴: کنونیکال سازی تمام صفحات صفحه بندی شده به صفحه اصلی
صفحات صفحه بندی شده نباید به اولین صفحه صفحه بندی شده این مجموعه کنونیکال بشن.
در عوض، قوانین کنونیکال خود ارجاع باید در تمام صفحات صفحه بندی شده استفاده بشه. چرا؟
همانطور که جان مولر در Reddit اظهار داشت، این کار استفاده نامناسب از rel = canonical است.
برای صفحه بندی نیز باید از تگ های rel = prev/next استفاده کنین. Google دیگه از این موارد استفاده نمی کنه، اما Bing هنوز هم از آن ها استفاده می کنه.
اشتباه شماره ۵: عدم استفاده از تگ های کنونیکال با hreflang
تگ های Hreflang برای مشخص کردن زبان و هدف گذاری جغرافیایی یک صفحه وب استفاده میشن.
Google اظهار داره که هنگام استفاده از hreflang، باید “یک صفحه کنونیکال به همان زبان یا بهترین زبان جایگزین ممکن رو در صورت عدم وجود کنونیکال برای همان زبان مشخص کنین.”
اشتباه شماره ۶: داشتن چندین تگ rel = canonical
همانطور که گفتم، داشتن چندین تگ rel = canonical باعث میشه که آن ها توسط Google نادیده گرفته بشن.
در بسیاری از موارد این اتفاق می افته، زیرا تگ ها در نقاط مختلف مانند CMS، طرح زمینه و پلاگین ها به سیستم وارد میشن.
به همین دلیله که بسیاری از پلاگین ها گزینه بازنویسی دارن تا مطمئن بشن که تنها منبع تگ های کنونیکال هستن.
یکی دیگه از مواردی که ممکنه این مشکل رو ایجاد کنه، موارد کنونیکالی است که با JavaScript اضافه شده.
اگه URL کنونیکالی در پاسخ HTML مشخص نکردین و سپس یک تگ rel = canonical با JavaScript اضافه کردین، هنگام ارائه صفحه توسط Google باید به آن توجه کنین.
با این حال، اگه متنی کنونیکال در HTML مشخص کرده و نسخه دلخواه خود رو با JavaScript عوض کنین، سیگنال های مختلفی رو به Google ارسال می کنین.
اشتباه شماره ۷: Rel=canonical در <بدنه>
Rel = canonical فقط باید در head یک سند ظاهر بشه.
یک تگ کنونیکال در بخش <body> یک صفحه نادیده گرفته خواهد شد.
جایی که این کار می تونه به یک مشکل تبدیل بشه، تجزیه یک سند است.
اگرچه ممکنه کد منبع یک صفحه دارای تگ rel = canonical در مکان صحیح باشه، اما وقتی این صفحه در واقع در یک مرورگر ساخته میشه یا توسط موتور جستجو ارائه میشه، موارد مختلفی مانند تگ های بسته نشده، جاوا اسکریپت تزریق شده یا<iframes> در بخش <head> می تونه باعث بشه <head> هنگام ارائه زودرس به پایان برسه.
در این موارد، یک تگ کنونیکال ممکنه به طور تصادفی در <بدنه> صفحه ارائه شده ظاهر بشه که در آن مورد توجه قرار نگیره.
اشتباه شماره ۸: کنونیکال به ۵XX اشاره داره
این اشتباه زمانی رخ میده که چند صفحه به ۵XX URL کنونیکال سازی بشن.
۵XX کدهای وضعیت HTTP مشکلات سرور رو نشان میده، که منجر به یک صفحه کنونیکال غیرقابل دسترسی میشه.
بعید است Google صفحات غیرقابل دسترسی رو فهرست بندی کنه، بنابراین ممکنه کنونیکال رو نادیده بگیره.
برای رفع این اشتباه و خطا باید URL های کنونیکال اشتباه رو با URL های معتبر جایگزین کنین.
توجه داشته باشین که در هنگام خرابی سایت برای نگهداری سایت یا بارگیری بیش از حد سرور سایت، این خزیدن ممکنه یک مسئله موقتی باشه.
